◀️فصل، فصل زندگیت رو زیبا بساز …

بسمه تعالی
سبک زندگی ۴
نظام و نظم‌ زندگی
اگر زندگی آدم‌ها را از اول تا آخر نگاه کنیم، می‌بینیم که مثل یک داستان پیوسته است که فصل‌های مختلف آن از هم تأثیر می‌گیرند. پس کاملا درسته اگر بگوییم که زندگی آدم‌ها به یک کتاب شباهت دارد که از تولد تا مرگ در آن محفوظ می‌ماند و یک «مجموعه واحد» را می‌سازد. یعنی هر انسانی با رفتار، عملکرد، افکار و تصمیم‌های خود، «یک کتاب» از زندگی خود می‌سازد. این مفهوم را ما در برخی از آیات، روایات و احادیث هم شنیده‌ایم. برای مثال در آیه ۱۴ سوره مبارکه چنین می‌فرماید:« اقْرَأْ کِتَابَکَ کَفَىٰ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا» « تو خود کتاب اعمالت را بخوان (و بنگر تا در دنیا چه کرده‌اى) که تو خود تنها براى رسیدگى به حساب خویش کافى هستى».
بر پایه این پیوستگی که زندگی انسان را تبدیل به یک مجموعه واحد می‌کند لازم است که فرد مومن در زندگی به گونه‌ای عمل کند که نظام زندگی‌اش، از زیبایی، آراستگی و اثرگذاری زیادی برخوردار باشد. برای این منظور یکی از مهمترین روش‌های عملی «داشتن نظم» است. ما شیعیان زیاد شنیده‌ایم که امیرالمومنین، حضرت علی (ع) در کنار تقوی، ما را به داشتن «نظم» وصیت کردند. نظم یعنی داشتن «انضباط زمانی، مکانی و پذیرفتن قواعد انجام کار و تعهد به این قواعد» است. انسان مومن باید برنامه‌های خود را بر اساس اولویت و مطابق با زمان، فرصت و امکاناتی که در اختیار دارد، زمانبندی کند. این نظم اگر در انسان تبدیل به عادت و ملکه درونی شود، علاوه بر اینکه به کارها سرعت می‌دهد، مانع از اتلاف وقت، تنبلی، بیهوده‌کاری و احساس بی‌ارزشی می‌شود. چون انسان مومنی که نظم را در زندگی خود نهادینه می‌کند، اولا می‌داند که بر اساس نظام اعتقادی خود، چه کارهایی را باید زودتر و پیش‌تر انجام دهد و کدام را در مراحل بعدی به انجام برساند. همین زمان‌بندی، که بر اساس ایمان به باید و نبایدهای دینی مشخص می‌شود، علاوه بر اینکه به او کمک می‌کند، ذهن آرامی داشته باشد و بداند دقیقا به دنبال چیست، برکت و رحمت الهی را نیز برای او به همراه می‌آورد. به این دلیل که وی، اولویت‌های زندگی‌اش را بر اساس نظر خدا و فرامین او نظم داده است. مومنی که زندگی‌اش با نظم درآمیخته است، چون می‌داند هر کدام از برنامه‌های روزانه، ماهیانه و سالیانه‌اش را باید طی چه زمان و بر اساس چه قواعدی انجام دهد، وقتی برای کارهای بیهوده ندارد، بنابراین از زیاده‌گویی و انجام کارهایی که فرصت را از او می‌گیرد، پرهیز می‌کند. سرانجام این نظم و نظام به زندگی نیکویی ختم می‌شود که زیبایی فصل به فصل آن خدا را خشنود می‌کند. انشاالله