با سلیقه باشیم اما میانه رو

بسمه تعالی
سبک زندگی دینی ۳
امروزه با نگاهی به دور و بر می‌شود سلیقه‌ها و میل‌های رنگارنگ آدم‌ها را به راحتی دید. شرح چرایی این مسئله خیلی زمان می‌برد اما کوتاه باید گفت که یکی از دلایل اصلی آن، مداخلات فرهنگی است که بیشتر از طریق رسانه‌ها یعنی رادیو، تلویزیون و اینترنت بوجود می‌آید. زمانه به گونه‌ای تغییر کرده که یک نفر در دورافتاده‌ترین روستاها تنها با استفاده از یک تلفن همراه می‌تواند به صورت مجازی تا قلب کشورهای بزرگ و سرمایه‌دار حرکت کند و سبک زندگی مردمان این شهرها را البته آن طور که رسانه‌ها گزارش می‌کنند، ببیند. یا در سطحی محدودتر می‌تواند به خانه‌های اشرافی داخل کشور وارد شود. شیوه آشپزی، نوع خوراک،‌ پوشاک و حتی مدل ماشین ها را رصد کند. همین دیدن‌های مکرر، حداقل بخشی از سلیقه آدم را جا به جا یا به قولی مدیریت می‌کند، مثلا باعث می‌شود که یک نوجوان از طبقه کم برخوردار به هر زوری هست لباس خود را هم شکل افراد متمول کند، حتی اگر این لباس هزینه زیادی برای او و خانواده‌اش به دنبال داشته باشد. خب حالا در چنین شرایطی ما به عنوان سالکان مسیر حقیقت، چگونه می‌توانیم سلیقه‌های خودمان و عزیزانمان خود را جهت دهیم تا از هدف اصلی زندگی یعنی سیر به سمت حق بازنمانیم و البته در زندگی روزمره نیز با مشکل مواجه نشویم.
برای نیفتادن در دام سلیقه‌های رنگارنگ و فریبنده زندگی، یکی از مهمترین گام‌ها طبق آموزه‌های اسلام و مطابق با اندیشه عرفان مقربین، تعمق و تفکر در زندگی است، مرور این مسئله که من در این زندگی دنیوی، برای چه مقصود و مقصدی آفریده شده‌ام آن هم به صورت منظم و پیوسته، نقش مهمی به جای می‌گذارد. در قرآن مجید بسیار ما را به «تفکر و تعمق» در جهان و پدیده‌های آن فرامی‌خوانند. آدم‌هایی که جهان را هدفمند می‌دانند و به آخرت ایمان دارند، معیار و ملاکی برای انتخاب‌های معمول و روزمره خود دارند. این آدم‌ها دنبال استفاده حداکثر از مادیات دنیا نیستند. بنابراین خرید لباس‌های زیاد، خوردن خوراک‌های فراوان و متنوع، چشم و هم چشمی در خرید وسایل خانه برایشان اهمیت ندارد. آنها به «ضروریات زندگی در حد نیاز» بسنده می‌کنند و از اسراف به دور هستند. البته این به معنای خست و بخل نیست، بلکه به معنای ترتیب‌بندی نیازهای حقیقی، واقعی و کاذب در زندگی است، یک سالک در زندگی روزمره خود باید سلسله نیازهای خود را به گونه‌ای تنظیم کند که زیستی طیب، پاکیزه، زیبا و مطهر داشته باشد. پس باید به قولی اهم و فی‌الاهم کند. نیازهایی که از همه مهمتر هستند متناسب با منابع درآمدی خودش را مشخص کند و تلاش نکند که برای همرنگی با جامعه خود را به دردسر مخارج وسایل گران بیندازد. اگر نیاز شما با یک وسیله ساده‌تر رفع می‌شود، ذهن خود را که باید روزانه حداقل ساعتی در مسیر حقیقت خلوت باشد، با نگرانی‌های مربوط به قرض و قله کردن، شلوغ نکنید. این کار از ادب سلوک به دور است.
نکته دیگر آنکه اسلام دین تعادل و میانه‌روی است، حتی اگر قدرت خرید شما بالاست، بهتر است برای آنکه جذب بازی‌های رنگارنگ دنیا نشوید، سلیقه‌های خود را به گونه‌ای مدیریت کنید که اصل تعادل در آن حفظ شود. مثلا اگر با یک نوع غذای آبرومندانه مجلس مهمانی شما به خوبی برگزار می‌شود، دنبال این نباشید که سفره‌ای پر و پیمان از غذاهای ایرانی و فرنگی روی آن بچینید. یادتان باشد پخت و تهیه این غذاها، چیدمان و سفره‌آرایی این غذاها، شستن ظرف‌ها و غیره از شما زمان فراوانی می‌گیرد به طوری که شاید در یک روز یا شاید دو سه روز فرصت نکنید به وظایف سلوکی خود بیندیشید. بنابراین خوش‌سلیقه اما میانه‌رو باشید.
نکته مهم دیگر آنکه «اسراف و تبذیر» با روحیه معنوی دین اسلام مغایرت دارد. اگر ادعای سلوک در مسیر اندیشه دین مقدس اسلام را دارید حواس‌تان به سلیقه‌ها و میل‌هایتان باشد، نکند خدای نکرده شیطان با وسوسه‌هایی نظیر اینکه «باید به روز بود، باید چشم آدم‌های بی‌دین را درآورد تا بدانند ما هم ال و بل هستیم و …..» شما را از مسیر درست، به آهستگی و نرمی بدور کند.
پاینده باشین