آیا خداوند متعال سرنوشت هر کسی را از پیش مشخص کرده است؟

خداوند انسان‏ ها را از گِلی به نام علیین و گِلی به نام سجیین آفرید. لذا هر انسان‏ی یک بعد علیینی و یک بعد سجینی دارد. اگر بعد علیین انسان بر بعد سجین او غلبه یابد اهل نجات است لیکن اگر بعد سجین او بر بعد علیینش چیره شود اهل شقاوت و بدبختی می‏ گردد.

طبق فرمایش خداوند کسانی که بعد علیین آن ها غلبه دارد هرچند ممکن است دچار گناه، اشتباه یا فساد شوند؛ اما در نهایت نجات می‏ یابند. البته نجات بدین معنا که در این دنیا کسی نتواند به آن ها آسیب بزند یا دچار مشکلات نشوند، نیست؛ بلکه بدین معنی است که روح آن ها بعد از امتحانات دنیوی در اعلاء علیین و بهشت رضوان الهی قرار گیرد.

کسانی هم که بعد سجین آن ها غلبه دارد و طینتشان شقاوت است؛ هرچند اهل جهنم خواهند بود اما خداوند مهربان برای آن ها “قانون بداء” را قرار داده است.

《قانون بداء》 یعنی اگر چه این شخص بعد سجینی را بر روح علیینی و روح ملکوتی‏ اش غلبه داده است؛ اما آن ها شقی ابدی نیستند و تا زمانی که در دنیا زندگی می کنند فرصت توبه دارند؛ زیرا بعد شقاوت ابدی نخواهد بود و آن ها می‏ توانند تنها با یک انتخاب ساده به طرف خداوند نگاه کنند و او را صدا بزنند؛ چون با نگاه به او، خداوند آن ها را نجات خواهد داد.

کسی که بعد سجینش غلبه کند گرچه ممکن است دچار عذاب و مشکلاتی شود؛ اما ابدی نخواهد بود و نجات پیدا خواهد کرد. لذا کسی که گِلش از گل شقاوت است اینگونه نیست که سرنوشت حتمی او بدبختی و ابدیت در عذاب باشد؛ زیرا خداوند چنین مقدر کرده است که هر زمان بخواهد می‏ تواند توبه نماید و بازگردد.

استاد علوی