علم و دین فرهنگستان جهانی مطالعات تطبیقی در علم و دین، عرفان ناب اسلامی، علم و دین، عرفان مقربین، علم، دین، حکمت ناب شیعی، استاد علوی، علم و دین
این دنیا آمیخته با بلا و درد است:
هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش میدهند[۱]
یونس ابن یعقوب از امام صادق(ع) نقل کرده است که: [در خصوص مومنان] هر بدنی که چهل روز آسیبی به آن وارد نشود، ملعون است و دور از رحمت خداوند. گفتم: واقعاً ملعون است؟! فرمود: بله. گفتم: واقعاً؟! باز فرمود: بله. پس چون امام(ع) سنگینی مطلب برای من را مشاهده کرد، فرمود: ای یونس! از جمله بلا و آسیب به بدن، همین خراش پوست و ضربه خوردن و لغزیدن و یک سختی و خطا کردن و پاره شدن بند کفش و چشم درد و مانند اینها است [نه لزوماً مصیبت های بزرگ]. به خدا قسم، وقتی یکی از شما سکه های درهم را در کف دست وزن می کند و متوجه نقصان آن شده و غصه دار میشود، سپس دوباره وزن می کند و متوجه می شود که وزنش درست بوده، همین غصه کوتاه و گذرا، موجب آمرزش برخی از گناهان اوست[۲].
پس این دنیا دار لذت نیست. در آیه ای خداوند میفرماید:
﴿وَلَوْلَا أَن یَکُونَ النَّاسُ أُمَّهً وَاحِدَهً لَجَعَلْنَا لِمَن یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فَضَّهٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ﴾[۳]
«و اگر نه آن بود که [همه] مردم [در انکار خدا] امتى واحد گردند قطعا براى خانههاى آنان که به [خداى] رحمان کفر مىورزیدند سقفها و نردبانهایى از نقره که بر آنها بالا روند قرار مىدادیم.»
لذا اگر خداوند کفار را کاملاً غرق عیش و نوش نمیکند به دلیل لطفی است که به بنده های مومنش دارد تا آنها گمراه نشوند و دل به این دنیا نبندند. دنیا محل آسایش نیست بلکه محل آزار و اذیت است و اگر کسی چشمش را باز کند میبیند که هیچ کس در این دنیا دارای آسایش نبوده است.
یک تن آسوده در جهان دیدم آن هم آسوده اش تخلص بود!
اندر این خاکدان فرسوده هیچ کس را نبینی آسوده[۴]
[۱] رحیم مقرب
[۲] بحارالانور ج ۷۶ ص ۳۵۴
[۳] آیه ۳۳، سوره زخرف
[۴] سنائی
