ایان باربور، استاد فیزیک و صاحب کرسی ادیان، بی گمان یکی از شخصیت های برجسته و تأثیر گذار در بحث های جدید درباره روابط علم و دین است و انتشار کتاب “مسائلی چند در زمینه علم و دین” به قلم او در سال ۱۹۹۶ نقطه تحول و حتی سرآغاز گفتمان امروزی علم و دین به حساب می آید. او دیدگاه ها یا مدل های پیشنهاد شده درباره نسبت میان علم و دین را در چهارگونه عمده دسته بندی می کند: تعارض، استقلال، گفت و گو و یکپارچگی. تحلیل های شخصی وی از این موضوع در راستای رویکرد گفت و گو با گرایش آشکار به دیدگاه یکپارچگی و وحدت است که در بستر اندیشه پویشی و واقع گرایی انتقادی اش پرورانده شده است.