جامعه شناسی چیست؟
جامعه شناسی عبارت است از: «مطالعه علمی تعامل انسانها و مجموعه آگاهیهای مربوط به تعامل انسانها که از چنین مطالعهای حاصل میشود.» در اینجا این تعریف را با دقت بیشتری بررسی میکنیم. در قرون قبل از ظهور مبحثی به نام «جامعه شناسی»، تحقیقات درباره رفتار انسان، توجه فلاسفه، عالمان دینی، شاعران، داستان نویسان و تاریخ نگاران و برخی دیگر را به خود جلب کرده بود. آنان اظهار میداشتند که بیشتر مردم بر طبق الگوهای کلی خاصی رفتار میکنند؛ اما از برخی لحاظ و در برخی شرایط بعضی از مردم از این الگوها پیروی نمینمایند. آنان میاندیشیدند که چرا بیشتر مردم از این الگوهای رایج پیروی میکنند و چرا برخی از افراد از آنها منحرف میشوند؟ آنان برای پاسخ به این پرسشها کوشیدند اصولی کلی یا «تعمیم»هایی در خصوص رفتار انسانها به مثابه اعضای گروهها تدوین کنند. در واقع آنان ماهیّت طبیعت انسانی را تعریف و تفسیر میکردند؛ موضوعی که همچنان توجه متفکران را در بسیاری از رشتههای علمی به خود جلب میکند. هرچند تعمیمهای آنان اغلب بسیار ادراکی بود؛ عمدتاً بر پایه «عقل سلیم» استوار بود و شواهد مؤید از نوعی که دانشمند امروزی طلب میکند زیاد نبود. اما با ظهور روش علمی، تحقیقات در مورد رفتار انسان سرانجام امکان یافت تا در مسیرهایی تازه و با دقت بیشتری صورت گیرد. آگوست کنت (1857-1798) اولین بار اصطلاح «جامعه شناسی» را برای چنین تحقیقاتی به کار گرفت و قویاً استدلال کرد که برای انجام بررسی در مورد رفتار انسان باید از روشهای علمی استفاده کرد.
رئوس ثمانیه:
معمول است که دانشمندان و نویسندگان در کتابها و قبل از وارد شدن در یک دانش، هشت مطلب را در مورد آن علم به عنوان مقدمه بیان میکردند و معتقد بودند که دانشآموز با دانستن این مقدمات، بهتر و راحتتر میتواند آن علم را فراگیرد. این هشت مطلب را «رئوس ثمانیه» میگویند:
1. تعریف علم، 2. موضوع علم، 3. فایده علم، 4. شخصیتهای برجستهی آن علم، 5. سیر علم، 6. جایگاه علم در میان دیگر علوم، 7. غرض، مقصود و غایت علم، 8. اصطلاحات علم.