سروده شده به مناسبت روز معلم در محضر درس پیر
| گر خدمت پیر ما نشینی | جز نور خدا دگر نبینی |
| خوشید جهان نشسته آنجا | در تارک پاک مه جبینی |
| جمعنه سلوکیان عرشی | ارواح لطیف و نازنینی |
| از خنده او شکوفه گیرند | افسرده دلان سرزمینی |
| و اشک غمش خزان جان ها | گلخانه چو جنت برینی |
| ما نیز بگرد شمع مولا | پروانه چو حلقه نگینی |
| تا بر لب چشمه علوش | از چشمه لب‌های معینی |
| سرشار کنیم بسوی دل را | با شهد علوم انگبینی |
| ای دوست تو هم به ما پیوند | گر نی تو ز عالم کهینی |
| وقتی ست که در حساب عمرت | ناید که تو فوق عالمینی |
شاعر: محمد علی علوی
مراحل استکمال نفس در سیر و سلوک در عرفان مقربین: تخلیه و پاک شدن از گناهان، تحلیه و مزین شدن به صفات شایسته، تجلیه و ظهور نور خداوند در وجود سالک
شعر در خصوص بعثت پیامبر اعظم (ص)
| امشب است مرا همدم، آن تجلی اعظم | نور سرمد احمد، وان مقدس اکرم |
| از سرادقات قدس، وز کمون عرش حق | مظهر الوهیت، جلوه کرده بر عالم |
| نور نیر اعظم جان گرفته از آن نور | پس بود ابوالانوار نور اقدس اقدم |
| بعد از آن تجلی ها، مرسلین پیامبرها | تا شود مهیا ره، بر پیمبر اعظم |
| بر بشر بشارت داد، کانتهای جهل است و | ابتدای علم اینک، باسم ربک الاکرم |
| بعد از این بشر اقرء ، علم با کرامت را | برگ تازه تاریخ، علمک با لقلم |
| بعد ظلمت جهل و ظلم آن ستمکاران | بر دل ستمدیده، نام او شده مرهم |
| کیک مباد که دم بزنی از وجود و بود خود | دردمی که هست آنجا رمی و رجم نامحرم |
| علم اگر بنام من باشدش نه نام رب | نی نور که ناری باد بر بود بشر هر دم |
| غیر او کسی نبود، محرم حضور حق | رحمتش نمود او را، بر مغاکیان همدم |
| ما سوا اگر مرده است نفخه حیات است او | روح و زندگی بخشد، بر عالم و بر آدم |
| آمده کند تلقین ، ماسوای میت را | میزند نهیش کای، خفته در لحد افهم |
| پا از این قبور برکش، دست از این غبار بردار | زیروروی عالم را، چاره کن چنان ادهم |
| خیز و زنده و کامد شاهد و شراب و شور | مطربانه پا بر کوب، عاشقانه دست بر هم |
| گر بپرسی از مشرق کین سخن که یادت داد | چون سکوت دیوانه، کو یمت که لا اعلم |
شاعر: محمد علی علوی