*پاسخ به شبهات *اخلاق بدون دین *ایمان بدون دین

*طبقات اولیای الهی *دو شرط اساسی در پیدا کردن عالم ربانی *بهترین راه شناخت اولیای الهی *معنای زهد *بزرگترین وظیفه انسان

معانی کلمه ولایت ملاک شایستگی افراد از منظر قرآن تفاوت انسان محافظه‌کار و انسان انقلابی

*نتایج و آثار ارتباط زیاد با خداوند *تاثیر شناخت خداوند بر تلقی انسان از زندگی *یکی از نشانه‌های ایمان واقعی *اهتمام عالم ربانی به تحقق اهداف الهی *شناخت اراده خداوند از طریق قرآن

چه عیبی از علی‌(ع) گرفتند؟ به خدا سوگند عیب او شمشیر برّان او در راه خدا بود. عیب او بی‌اعتنایی او به دنیا و بی‌اعتنایی او به مرگ بود. شجاعت او و شدت برخورد او و عقوبت دردناک و غضب او در راه‌ رضای الهی بود. جرم علی این بود«ما نَقِمُوا مِنهُم اِلّا اَن یُومِنُوا بِالَّلهِ العَزیز الحَمید» [۱] به‌خدا سوگند اگر از راه روشن به دور رفته و از پذیرش طریق مستقیم کناره می‌گرفتند آنان را به سوی آن آورده و بر آن وا ‌می‌داشت. (یعنی حضرت می‌فرمایند اگر علی (ع) بود هیچ ‌وقت نمی‌گذاشت جامعه به‌طرف انحراف برود و به سادگی با یک مدیریت نرم می‌توانست جامعه را از انحراف حفظ کند) و به سهولت راه ‌راست را به آن‌ها نشان می‌داد و این شتر را سالم به مقصد می‌رساند (یعنی اهداف یک جامعه‌ را به سادگی و به راحتی محقق می‌کرد) به‌طوری که راهبرِ خود را دچار زحمت نکند، سوارهای خود را ملول نکند و آنان را به آبشخور (یعنی سعادت ابدی) می‌رساند، که آب آن فراوان و از آن لبریز باشد و هرگز کِدر نگردد و ایشان را از آن‌جا سیراب بیرون می‌آورد و در پنهان و آشکار برای آن‌ها ناصح بود. اگر او در محل خلافت‌ می‌نشست هرگز ثروت دنیوی برای خود قرار نمی‌داد و از آن بهره فراوانی بر‌نمی‌داشت.