در تاریخ جهان بسیار مشاهده شده که مردم یک کشور دیرزمانی بزبانی غیر از زبان مادری خود سخن گفته اند و در آن زبان مکتسب آثاری بی نظیر که در عداد نفیس ترین لطائف ادبی جهانیست بظهور آورده اند…در طول مدت ده قرن که از عمر نشر و انبساط زبان فارسی در شبه قاره هندوستان می گذرد آنقدر آثار نظم و نثر در آن سرزمین بظهور رسیده و آنچنان در روح و فکر اقوام هندی نفوذ کرده است که آن را نمی توان از ادب ملی مردم آن کشور بیگانه دانست…