بنام خدا
📝📝
شک یا مسبب از دلیل یا عدم دلیل .
۱-✍ در شک عدم دلیل که شک مطلق است یا شک نسبت به تکلیف است یا شک در مکلفُ به.
که شک در تکلیف برائت ذمه است.مانند اینکه اصلا او نمی داند شراب حرام است پس تکلیعی هم ندارد.وتکلیف از ذمًه او مبری است .
۲-✍ شک در مکلف به که به احتیاط ویا تخییر می انجامد .
مانند این که نمی داند در این ظرف شراب است یا خیر که اگر امکان داشته باشد احتیاط .واگر احتیاط ممکن نباشد تخییر است که هر کدام را را بخواهد انتخاب کند.
برچسب: اصول فقه، اصول دین، علم فقه، علم اصول، علم و دین
-
شک یا مسبب از دلیل یا عدم دلیل
-
مجتهد برای رسیدن به حکم چه راهی را طی می کند؟
بنام خدا
🎆مجتهد برای یافتن وظیفه خودوحکم شرعی ورسیدن به یقین از شک حرکت می کند تا به ظن ویقین برسد اگر در انتهای تحقیق وتلاش خود مجدد به شک رسید به اصول عملیه مراجعه می کند .
✳️اینکه مجتهد در پی رسیدن به حکم باشد ویا در پی تکلیف چه نتیجه ایی را دربر دارد؟
ویا نتیجه اینکه مجتهد ویا مکلف در پی حکم باشد ویا تکلیف، در چیست ؟
اگر مجتهد ویا شخص بدنبال حکم باشد بعد از اینکه متوجه شدفعلش اشتباه بوده است مجدد آنرا اعاده می کند ولی اگر بدنبال تکلیف باشد واو وظیفه اش را انجام دادحتی اگر بعد متوجه شود که آن عمل صحبح نبوده اعاده ندارد وِاجزاست وکفایت می کند .
بطور مثال:
اگر مکلف لباسی دارد که نمی داندپاک است یا نجس.آیا می تواند با آن نماز بخواند یا خیر ؟
🎆مجتهددر شک است که دوحالت دارد یا شک در تکلیف است یا مکلف به،که یا امکان احتیاط دارد یا امکان احتیاط ندارد.
✳️اگر امکان احتیاط نداردو با این لباس نماز بخواند وبه قطع وِجدانی ویا تعبدی نرسید ودر شک ماند به اصول عملیه رفتار کرد وبعد از نماز متوجه شد که لباس نجس بوده است کسی که بدنبال تکلیف است می گوید به وظیفه اش عمل کرده وحکم مجزی است .ونماز را نباید دوباره اعاده کند ولی کسی که دنبال حکم است باید نماز را مجدد اعاده نماید.این که دنبال حکم باشد ویا تکلیف ،در اینجا نتیجه اش مشخص می شود.🌺🍃🌺🍃📚📝📚
-
اهمیت اصول فقه
علم اصول در دامن علم فقه رشد کرده است. فقها برای استنباط علوم دینی، یک سری قواعد و مقررات وآیین نامه هایی دارند که با توجه به آنها، علم اصول درست شده است. یعنی فهم زبان دین، علم اصول فقه است.
خصوصات زبان دین:
ما از آن طریق می توانیم مافی الضمیر دین را بشناسیم و حقایق و مشاهدات طبیعت را از آن طریق بدست بیاوریم.
در زبان، استعاره و کنایه و مجاز و غلو و مصلحت اندیشی برای نگفتن حقایق، زیاد است ولی آیا در زبان دین هم این مسایل وجود دارد یا خیر؟
بله در زبان دین هم قرینه های لفظی و حالی و مقالی و مقامی و قرینه معنوی و غیره وجود دارد که با فرا گرفتن زبان دین که اصول فقه است می توان تا حدودی به آن مطالب دست یافت. و باز هم نمی توان گفت صد در صد زیرا گستردگی آن زیاد است و به علت اینکه علمی است که از جانب خداوند و ائمه معصومین آمده است نمی توان صد درصد و بطور قطع آنرا بیان کرد.
