نظریه عرفان مقربین

 

 

به نام خدا

عرفان مقربین، عرفان موفق‌ترین انسان‌هایی است که بهترین راه سعادت را یافتند و رفتند و به مقصد رسیدند. عرفان مقربین، همان حکمت ناب شیعی است که در نزد ولی‌الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه) بوده و در زمان ظهور زمین را به نور پروردگار روشن می‌کند. عرفان مقربین، لب اللباب یعنی مغز اسلام ناب محمدی و قله دین حقیقی و نابی است که عندالله بوده و از گزند تحریف و آلودگی مصون مانده است.

استاد علوی مدظله العالی

 

نظریه عرفان مقربین “تنها راه رسیدن به سعادت ابدی، وصل شدن به سلسله اولیاء است و بس”

 

 

نظریه عرفان مقربین، حاصل تحقیق و مطالعه سالیان متمادی استاد در عرفان‌های شرق و غرب است و در جستجوی بهترین راه‌های رسیدن به سعادت ابدی و نجات حقیقی (و نه خیالی و توهمی) می‌باشد. مطالعاتی که با پشتوانه عقلی و علمی استوار گردیده است و با مبانی منطقی و عقلی مسلم به بررسی و شناخت ادیان و مکاتب فلسفی و خصوصاً عرفان‌های شرق و غرب پرداخته شده و در این مسیر از مقارنه و مقایسه و تطبیق مکاتب و نحله‌های فکری و فلسفی و عرفانی غافل نبوده است.

 

دستاورد علمی و عملی این مطالعات و بررسی­ ها

معرفی بهترین و کامل‌ترین سیستم‌های تربیتی جهت نیل به کمالات ممکنه انسانی است که همه بزرگان و مشاهیر عالم علم و حقیقت و عرفان از انبیاء عظام گرفته تا حکما و نوابغ سیر و سلوک معنوی به دنبال آن بوده‌اند.

 

ارتباط روحی

عرفان مقربین یا حکمت عرشی، حکمت ناب شیعی، صراط مستقیم قرآنی و … عناوین دیگر معارفی هستند که شاخصه عمده آن ارتباط روحی با اولیاء بزرگ خداوند از طریق قرار گرفتن در سلسله پیران طریقت و علمای ربانی صراط مستقیم است.

بر اساس آموزه‌های استاد، عرفان ناب که روش مقربین درگاه الهی بوده است و در دو بعد نظری و عملی جز از راه تمسک به حبل‌الله المتین که همانا ولایت اولیاء و مقربین است حاصل شدنی نیست و تمسک به سلسله اولیاء الهی نیز چیزی جز ارتباط روحانی نیست.

ارتباط روحی که خود حاصل ذکر، کنترل و تهذیب نفس، محبت، سرسپردگی و طاعت است به معنی قرار گرفتن در ظل امدادات، فیوضات، الهامات و عنایت خداوندی است که از طریق و مجرای اولیائش بر همه عوالم وجود سریان دارد.

 

این شاخصه و ویژگی، مهم‌ترین فصل تمایز عرفان ناب از جریان‌های باطل، عرفان‌های شیطانی و بدلی و حتی صحیح ولی مغشوش و مخدوش می‌باشد.

 

بر اساس اصول مسلم عقلی چون محالیت طفره و قاعده امکان اشرف مجاری فیض الهی، ذوات مقدس مقربین برحسب اقرب فالاقرب هستند که با امداد رسانی به عوالم مادون، آن‌ها را در صیرورت علمی و نفسانی تحت حمایت و هدایت ربانی قرار می‌دهند.

هر روحی که طالب این سیر و سلوک است با اراده و مشیت خود می‌تواند به این سلسله جلیله ذهبیه حقانی متصل شود.

(لمن شاء منکم ان یستقیم) و با اتصال به سالکان این راه، در مسیر سنخیت روحی بین خود و روح اعظم کائنات رابطه‌ای وثیق، معقول و پرفیض را برقرار ساخته و پله‌های معراج را یکی بعد از دیگری طی نماید.

از مقامات توکل (تبتل) تا فنا        پله پله تا ملاقات خدا

 

استاد واصل در این مسیر اولین حلقه اتصال شخص می‌باشد که معیارهای شناخت او در مجالس ذکر معارف به سالکان آموزش داده می‌شود.

اعتقاد به وحدت علم و دین و عقلانی بودن هندسه این معرفت از نکات مؤکد استاد در جلسات می‌باشد.

آزادی بحث  و پاسخ به سؤالات، نقادی عرفان‌ها و فلسفه‌ها و تجربه‌های انسانی در مطالعات و پژوهش‌های تطبیقی در علم و دین از دیگر مسائل مورد توجه و تأکید استاد است و در بعد تربیت عملی علاقه‌مندان به سیر و سلوک، استمرار چله‌های ذکر و کنترل نفسانی نیز از برنامه‌های مستمر آموزش‌ها می‌باشد.

از مهم‌ترین مبانی این نظریه، اعتقاد به صیرورت و استکمال انسان در مراتب یقین است و یقین چیزی جز حالت استقرار و ثبوت و جاودانگی در ابعاد مختلف وجودی مثل قلبی و روحی و ذهنی و نفسانی و… نیست.

 

بنابراین دوره‌ها و مراحل سیر و سلوک بر اساس مراتب یقین نامگذاری شده و در هر دوره سالک عرفان مقربین باید در مسیر یقین خود را به کمالات لایق در آن مقام برساند.

مراتب چهارگانه یقین

• یقین اولیه
• علم الیقین
• عین الیقین
• حق الیقین