همه مکاتب فکری از دو بعد «نظری» و «عملی» یا «جهان بینی و ایدئولوژی» تشکیل یافته اند. در بعد نظری یا جهان بینی، سه مقوله مهم مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد: ۱٫ هستی شناسی; ۲٫ انسان شناسی; ۳٫ راه شناسی.
«هستی شناسی» که یکی از محورهای مهم بعد نظری مکاتب به شمار می آید، دو بحث بنیادی تحت عنوان «مبدأشناسی» و «منتهاشناسی» دارد; یعنی عنصر هدفداری و غایت طلبی یا همان اصل «منتهاشناسی» یکی از پایه های اساسی بحث «هستی شناسی» است. همچنین در بحث «انسان شناسی»، یکی از مهم ترین مسائل در بررسی ابعاد وجودی انسان، این است که آیا برای او زندگی جاودانه و همیشگی امکان پذیر است یانه؟
بدین سان، مسئله «هدفداری» و «غایت طلبی»، مقوله ای است که هم در بخش «هستی شناسی» و هم در بخش «انسان شناسی»، از مباحث مهم و بنیادی مکاتب به شمار می آید. در بخش هستی شناسی، غایت طلبی جهان و هدفداری تمام مخلوقات هستی مورد بحث قرار می گیرد و در بخش انسان شناسی، هدفداری انسان به طور اخص
علی رنجبر حقیقی