ابزارانگاری در علم به دیدگاهی اشاره دارد که نظریه های علم را چیزی جز ابزاری برای پیش بینی نمی داند. برخی رد پای این دیدگاه را در آثار افلاطون و ارسطو جستجو کرده اند، اما غالبا پیشگامان این نظریه را کشیشانی می دانند که برای دفاع از آموزه های دینی، به اندیشه فرضیه انگاری گزاره های علمی روی آوردند. جورج بارکلی و پی یر دوهم را می توان از مدافعان این دیدگاه به شمار آورد. بیشتر ابزارانگاران جدید تنها در واژه های نظری این رویکرد را بر می گزینند و قانون های علمی را ابزاری نمی دانند. ابزارانگاری با بسیاری دیگر از مکاتب علمی فلسفی مانند پوزیتیویسم، قراردادگرایی، پراگماتیسم و مکتب تحلیل زبانی پیوند نزدیکی دارد و میان آنها داد و ستد هایی برقرار است. برخی با تمسک به این نظریه تعارض ظاهری میان علم و دین را به این گونه برطرف می کنند که گزاره های علمی برخلاف آموزه ها دینی اساسا از واقعیتی حکایت نمی کنند.
برچسبکانون علم و دین، رابطه علم و دین، ابزارانگاری در علم، تعارض علم و دین
همچنین ببینید
رابطه علم و دین در مسئله پیدایش انسان از دیدگاه تفسیر المنار و المیزان
رابطه علم ودین در مسئله پیدایش انسان از دیدگاه تفسیر المنار و المیزانDownload امروزه بررسی …