کثرت ادیان از چشم انداز عرفانی ابن عربی و شوان
نظریه کثرت ادیان از چشم انداز عرفان با تقسیم بندی دین به دو بعد ظاهری و باطنی ورای ظواهر متفاوت ادیان حقیقت واحدی را در باطن آنان می نگرد و همه شرایع را جلوه گاه های گوناگون آن حقیقت متعالی می داند. و کثرت ظاهری ادیان را با تأکید بر مراتب ناهمسان آنان تجلی گاه وحدت باطنی متصل به منشأ سرشار فیض الهی می داند.
برچسبابن عربی اختلاف عقاید شوان ظاهر و باطن عرفان کانون علم و دین کثرت و وحدت ادیان وحدت متعالیه ادیان وحدت وجود
امروزه یکی از تأسف‌بارترین گرایشهای غالب در بعضی از مناطق خاص جهان اسلام، اقتباس بعضی مکاتب و اندیشه‌های احیاناً مُد شده در غرب، و چسباندن پسوند «اسلامی» به آنهاست. چنین است که ما شاهد اصلاحاتی همچون «دموکراسی اسلامی»، «سوسیالیسم اسلامی» یا «راسیونالیسم اسلامی» و غیره هستیم. این گرایشها سعی می‌کنند با مدرن نشان دادن و به روز کردن اسلام، آن را قابل پذیرش سازند و بدین طریق با تقلیل و فروکاستن اسلام از یک مجموعه‌ی تام اصول و مبانی و از یک جهان‌بینی کامل، به صفتی که اسمی را توصیف می‌کند، آن را تحریف می‌کنند. به طوری که این کاربرد معنا و مفادی کاملاً متفاوت با آنچه در چارچوب فکری تمدن غربی زاینده‌ی این اصطلاحات از آنها اراده می‌شود، پیدا می‌کند.
علم و دین فرهنگستان جهانی مطالعات تطبیقی در علم و دین، عرفان ناب اسلامی، علم و دین، عرفان مقربین، علم، دین، حکمت ناب شیعی، استاد علوی، علم و دین
