شر همواره به دنبال علم برتر بوده است. به عنوان نمونه در دین زرتشت علمی به عنوان "سپندارمرز"، در فلسفه یونان، علم "سوفیا" و در آیین هندو، علم "ودا" به عنوان علم برتر شناخته می­شد. همچنین بشر در دوره­ای علوم تجربی را علم برتر می­دانسته است و عرفا نیز قائل به علم برتر بوده و آن را عرفان می­ نامیده ­اند.

عرفان دانش و روش زندگی کردن برای رسیدن بالاترین کمالات ممکنه است. از این جهت به جنبه نظری آن عرفان نظری و به جنبه روشی و عملی آن عرفان عملی می­گویند.

حکمت؛ به معنی گفتار و کردارِ موافقِ با حق و حقیقت است، واژه حکمت در قرآن به دفعات تکرار شده و خداوند قرآن را کتاب حکیم می نامد. عرفان نظری و عملی از نظر قرآن یکی است و آن را حکمت می نامد. حکمت با خود هم علم می آورد هم روح را تقویت می کند، وقتی روح تقویت شود در عین آگاهی پیدا کردن عامل به دانسته های خود می شویم.

یا در خدمت خدا هستیم یا در خدمت شیطان