خوشه های حکمت

برای سیر و سلوک و ایجاد رابطه روحی، توشه ی سالک در چهار “ت” خلاصه می شود؛ تصمیم، تهذیب، تمرکز و تغذیه. اینها مهمترین قالبهایی هستند که معمولا اساتید عرفان مقربین به سالکان توصیه می کنند.

در جهان بینی ما، علم از دین می جوشد و بهترین مشوق علم، دین است.

در سیر و سلوک، استاد کسی است که عقل سالک را می پرورد. پیر کسی است که روح سالک را ارتقاء می دهد، و او که ذات سالک را الهی می کند، ولی الله اعظم است.

انسان در سیر و سلوک عرفان مقربین و در سیر و سلوک نفسانی خود، در مراتب و صفات انسانی رشد می کند تا جایی که صفات الهی در او تجلی پیدا می کند.

مراحل استکمال نفس در سیر و سلوک در عرفان مقربین: تخلیه و پاک شدن از گناهان، تحلیه و مزین شدن به صفات شایسته، تجلیه و ظهور نور خداوند در وجود سالک