ابزارانگاری در علم، راهکاری برای تعارض زدایی میان علم و دین

ابزارانگاری در علم به دیدگاهی اشاره دارد که نظریه های علمی را چیزی جز ابزاری برای پیش بینی نمی داند. برخی ردپای این دیدگاه  را در آثار افلاطون و ارسطو جست و جو کرده اند اماغالبا  پیشگامان این نظریه را کشیشانی می دانند که برای دفاع از آموزه های دینی، به اندیشه فرضیه انگاری گزاره های علمی روی آوردند. جرج بارکلی و پی یر دوهم را می توان از مدافعان این دیدگاه به شمار آورد. بیشتر ابزارانگاران جدید تنها در واژه های نظری این رویکرد را بر می گزینند و قانون های علمی را ابزاری نمی دانند. ابزار انگاری با بسیاری دیگر از مکاتب علمی فلسفی پیوند نزدیکی دارد و میان آن ها دادو ستدهایی برقرار است.